දිව.
ලාඕසේ ඇඳුරුතුමන් මරණමංචකයේ සැතපී සිටියා. එතුමන්ගේ කැඳවීමට අනුව එතුමන්ගේ හොඳම අනුගාමිකයන් පස්දෙනා අවසන් වරට එතුමන් වටා රැස් වී සිටියා. තමන් මේ ගතකරන්නේ ජීවිතයේ අන්තිම හෝරා කීපය බව අනුගාමිකයන්ට පැවසූ ලා ඕසේතුමා, එක් එක් අනුගාමිකයා බැගින් ළඟට කැඳවා ඔවුන්ගේ දඹර ඇඟිල්ල එතුමාගේ මුව තුළට දමන ලෙස පැවසුවා.
‘ඔබේ ඇඟිල්ලට දැනෙන්නේ කුමක්ද? ලා ඕසේතුමන් ගෝලයන්ගෙන් විමසා සිටියා. ‘ඔබ තුමන්ගේ දිව’ අනුගාමිකයන් පැවසුවා. මෙපරිද්දෙන් අනුගාමිකයන් පස්දෙනාම එකම පිළිතුර දුන්පසු, ලා ඕසේතුමන් ඔවුන් ඇමතුවා, ඔව්, මා මුව තුළ දැන් ඉතිරිව ඇත්තේ දිව පමණයි. නමුත් මීට වසර ගණනාවකට පෙර මගේ උඩු ඇන්දේ සහ යටි ඇන්දේ ලස්සන මුතුවන් දත් පේළි දෙකක් පිහිටා තිබුණා. ඒවා බෝහෝම සවි ශක්තිමත් වගේම බොහෝම දරදඬුයි. ඕනෑම දෙයක් හපා කීතු කීතු කර පොඩි පට්ටම් කිරීමේ හැකියාව ඒවාට තිබුණා.
නමුත් මගේ දිව එහෙම නෙවෙයි. දිවට දැනෙන පැණි රසක් වේවා, තිත්ත රසක් වේවා, ලූණු රසක් වේවා, ඇඹුල් රසක් වේවා, කහට රසක් වේවා, ඕනෑම දෙයක් උපේක්ෂාවෙන් බාර ගත්තා. දිවට එහෙම වෙන්න පුළුවන් වුණේ දිවේ තිබුණු නම්‍යතාව නිසා. ඒ නිසාම දිව අදටත් මාත් සමග එදා වගේම ඉන්නවා. ඒ නිසා මා ඔබටත් කියන්නේ දිව වගේ නම්‍යශීලී වන්න. ජීවිතයට එළැඹෙන දුකසැප දෙකේදීම උපේක්ෂාවෙන් කටයුතු කරන්න. එහෙම වුණොත් දත්වලට වඩා වැඩි කාලයක් ඔබට පවතින්න හැකියාව ලැබේවි. බුදුරජාණන්වහන්සේගේ සමකාලීනයකු වූ චීනයේ විසූ සුප‍්‍රකට දාර්ශනිකයකු වූ ලා ඕසේතුමන්ගේ අවසන් පණිවුඩය වුණේ මෙයයි. ඒ පණිවුඩය එදාට වගේම කොයිතරම් මෙදාටත් ගැළපෙනවද?මේ සතිය පුරාවටම.
සමන් සමරක්කොඩි.
