දුකත් ලූණු වගේ
එක දවසක් අසතුටෙන්් ඉන්න තරුණයෙක් වයසක ගුරුවරයෙක් ළඟට
ආවා. තමන් මහත් දුක්බර ජීවිතයක් ගත කරන බවත් ඉන් ගැළවීමට මඟක් කියාදෙන ලෙසත් ඉල්ලා
සිටියා. වයසක ගුරුවරයා අසතුටෙන් ඉන්න තරුණයාට කිව්වා ලූණු අහුරක්
අරගෙන වතුර වීදුරුවකට දාලා බොන්න කියලා.
කටට ගත්ත වතුර
ටික වතුර මලක් වගේ තරුණයාගේ කටින් එළියට විසිවුණා.
‘කොහොමද රස?’
ගුරුවරයා කොක් හඬලා සිනාසෙමින් ඇහුවා.
‘අන්තිමයි’
තරුණයා මූණ
ඇඹුල් කරගෙන කිව්වා. ගුරුවරයා තරුණයාට කිව්වා තවත් ලූණු අහුරක් අරගන්න කියලා.
ඊට පස්සෙ දෙන්නාම ඒ අසල තිබුණු විලක් ගාවට ගියා.
‘දැන් ඔය
ලූණු ටික මේ විලට දාන්න’
ගුරුවරයා කිව්වා. තරුණයා තමන් මිට මොළවාගෙන හිටිය
ලූණු අහුර විලට විසි කළා.
‘දැන්
විලෙන් වතුර ටිකක් බොන්න’
ගුරුවරයා
කිව්වා.
‘කොහොමද
ඒකෙ රස?’
තරුණයාගේ නිකට දිගේ වතුර රූරා වැටෙද්දී ගුරුවරයා ඇහුවා.
‘හොඳයි!’
තරුණයා කිව්වා.
‘ඔබට ලූණු
රස දැනුණද?
ගුරුවරයා ඇහුවා.
‘කොහෙත්ම
නෑ’
තරුණයා උත්තර දුන්නා.
ඊට පස්සේ ගුරුවරයා පීඩාවට පත්වෙලා ඉන්න තරුණයා
ළඟින් ඉඳගත්තා. ඔහුගේ අතින් අල්ලාගෙන මෙහෙම කිව්වා, ‘ජීවිතේට දැනෙන වේදනාවත් පිරිසුදු ලූණු
වගේ, අඩුත් නෑ, වැඩිත් නෑ. ජීවිතේට විඳින්න වෙන වේදනාව ප‍්‍රමාණාත්මකව ගත්තොත් එක සමානයි. ඒක
වැඩි වේදනාවක්, අඩු
වේදනාවක් කියලා වෙන්කරන්න බෑ. වේදනාව එක සමානයි. නමුත් අපිට ඒ වේදනාව දැනෙන ප‍්‍රමාණය
තීරණය වෙන්නේ අපි ඒ වේදනාව බහාලන භාජනයේ ප‍්‍රමාණය අනුව. මීට පස්සේ ඔබට වේදනාවක්
දැනෙන කොට ඒ වේදනාව දරාගන්න පරාසය විශාල
කරන්න. කිසිම වෙලාවක වීදුරුවක් වෙන්න එපා. හැමවෙලාවෙම විලක්
වෙන්න උත්සහ කරන්න.
හිතන්න,
මේ සතිය පුරාවට....
සමන් සමරක්කොඩි.
No comments:
Post a Comment